Ostrowite

Ostrowite położone w sercu Borów Tucholskich na terenie Parku Krajobrazowego. Wieś położona jest po południowej stronie malowniczego jeziora Ostrowite.

Urzekająca sceneria naturalnego krajobrazu – las i jezioro – sprawia, że jest to idealne miejsce do odpoczynku. Ostrowite to wieś letniskowa położona nad jeziorem o tej samej nazwie, 7 km od Czerska. Nad pięknym, położonym w sercu lasów jeziorem czeka na turystyczną rodzinę nowoczesne, w pełni zmodernizowane Centrum Rekreacji, w którym każdy znajdzie coś dla siebie.

W 2011 roku obiekt został nagrodzony przez turystów – internautów laurem „Perła Pomorza 2011” w kategorii Turystyka wodna.

Na miejscu – stanica żeglarska, plaża strzeżona (lipiec, sierpień), pomosty, wypożyczalnia sprzętu pływającego (kajaki, rowery wodne, deski surfingowe, łódki klasy Optymist i Vourien), plac zabaw, punkty gastronomiczne i zaplecze sanitarne. Jest sklep spożywczy, bary i możliwość korzystania z obiadów domowych.

Jezioro Ostrowite o powierzchni 41,14ha (długość 1300m, szerokość od 310m do 200m, dane powierzchni z ewidencji gruntów, wymiary ze strony Systemu Informacji Przestrzennej Gminy Czersk).
Ostrowite to także wymarzone miejsce dla wędkarzy – jezioro jest regularnie zarybiane. W niedalekiej okolicy znajdują się jeziora Długie, Okrągłe nazywane także Ślepym, Świdno i Kurcze.

Historia
Przez Ostrowite wiedzie droga asfaltowa, łącząca drogę powiatową 2605G z drogą Lasów Państwowych (udostępniona dla lokalnego ruchu pojazdów osobowych). Połowa ulicy ma nazwę ul. Nadjeziornej (odcinek od drogi powiatowej do centrum wsi), druga połowa nazywa się ul. Widokową. Stało się to na skutek tego, że ulica do roku 2012 (uchwała XX/140/12) była w jednej części drogą powiatową, druga część należała do gminy i każdy z samorządów nazwał swój odcinek według swojego uznania (po konsultacji z mieszkańcami).
Częścią Ostrowitego jest Osiedle Leśne, tzw. Kamerun lub Kameron, nie jest to oficjalna nazwa, a jedynie lokalne określenie, chociaż na oficjalnej stronie Systemu Informacji Przestrzennej Gminy Czersk widnieje nazwa Kameron jako oddzielna miejscowość (lub osada).

Szkoła
Ostrowite w latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku było siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej utworzonej na mocy uchwały nr 24/5 WRN w Bydgoszczy z dnia 5 października 1954. Siedziba GRN mieściła się w budynku byłej szkoły.
[tu trzeba poszukać więcej informacji]

W kadencji 2014 – 2018 okazało się, że budynek jest dzierżawiony przez Zespół Szkół Mechanicznych Elektrycznych i Elektronicznych w Toruniu, a nie są pobierane z tego względu żadne opłaty (wszyscy byli błędnie przekonani, że ZS z Torunia jest właścicielem terenu). W roku 2022 burmistrz Biesek-Talewski korzystając z tego, że grunt z budynkiem „wrócił” jako własność do Gminy Czersk, podjął decyzję o sprzedaży nieruchomości. W tym celu podjął rozmowy z Prezydentem Torunia. Jak wyraziła się pani wiceburmistrz Ropińska podczas spotkania sołeckiego w Kurczem w dniu 11.09.2023, burmistrz podjął decyzję samodzielnie bez jakichkolwiek konsultacji „bo ma takie prawo”.
W dniu 12.09.2023 odbył się pierwszy przetarg na działkę gminy Czersk i dwie działki należące do miasta Toruń. Pierwszą wystawiono za 900tys. zł, Toruń swoje wystawił za 700tys. zł. Nikt nie wpłacił wadium.

„Wyspa”
Na środku jeziora znajduje się „wyspa” o powierzchni 1,68ha. Słowo wyspa celowo zostało umieszczone w cudzysłowie, ponieważ, w latach 70tych poprzedniego wieku, pobudowano groblę, łączącą wyspę z przyległym gruntem przez co powstały dwie zatoki.
Działanie to podyktowane było dwiema przesłankami
– umożliwienie bezproblemowego dostania się na wyspę gospodarzom, którzy do tej pory używali tratwy;
– pobudowanie domku letniskowego, przez ówczesnego pierwszego sekretarza (domek po przebudowach stoi do dziś).
Niestety te prace spowodowały powolne zarastanie obu zatok.
Dokonano tego bez żadnej dokumentacji, bez badania jak to wpłynie na środowisko, bez uzgodnień.
Właściciele wyspy próbowali sprawę zalegalizować w 1992r. sporządzono Operat Wodno–Prawny na budowę grobli dojazdowej przez jez. Ostrowite. W roku 1993 wydano decyzję zezwalającą na istnienie grobli pod warunkiem wybudowania mostu o konkretnych parametrach. W przypadku niedopełnienia warunków decyzja może zostać cofnięta bez odszkodowania. Mostu o parametrach podanych w decyzji nigdy nie pobudowano. Pozwolenie Wodno-Prawne straciło swoją ważność 30.12.2013r. Nic nie wiadomo aby wydano nowe .
Do dnia dzisiejszego w ewidencji geodezyjnej nie naniesiono grobli na mapy. Zarówno PINB w Chojnicach, Spółka Wody Polskie jak i władze Gminy Czersk nie mają odwagi podjąć tematu tej specyficznej prawdopodobnie samowoli budowlanej.

W kadencji 1991-1994 na gminnych gruntach w północnej części jeziora zmeliorowano zabagniony teren oraz pobudowano autocamping. Powstał, nowoczesny na te czasy, obiekt z prysznicami, toaletami, a także bufetem, który funkcjonuje w wakacyjne miesiące.

W roku 1996, Zarząd Gminy Czersk w osobach W. Bruski, K. Kiełpiński, B. Grzelak, i K. Majer, burmistrzem w tym czasie był Waldemar Bruski zrezygnowali z dzierżawy jeziora i nie skorzystali z prawa pierwokupu. Do przetargu stanęły dwie osoby, mieszkaniec Bydgoszczy oraz były członek zarządu z kadencji 91-94 czerskiego magistratu . Przetarg wygrał bydgoszczanin i jezioro przeszło w prywatne ręce. Po apelach mieszkańców i turystów rajcy miejscy, podjęli działania zmierzające do przejęcia jeziora na własność. Udało się przekonać nowego nabywcę do zamiany, za jezioro otrzymał grunty położone przy rzece Brdzie.

„Dziewięciu z nieba”
Pod koniec  II Wojny Światowej w okolicznych lasach operowała grupa wywiadowczo-rozpoznawcza Wołga, tzw. „Dziewięciu z nieba”. Działania grupy opisał Stanisław Majewski  w książce  „Dziewięciu z nieba”. Drugą książką jest „Nad ziemią i w podziemiu”. Autorami są Jan Miętki i Stefan Zarębski. Jan Miętki był członkiem grupy Wołga. Grupa miała między Kameronem a jeziorem Okrągłym (Ślepym) swój bunkier główny. W roku 22 grudnia 1944r. Niemcy dokonali ataku na bunkier i grupa została zmuszona do  przeniesienia  się do … W latach 80tych XX wieku bunkier był odbudowany, co prawda układ pomieszczeń nie zgadzał się z opisem z relacji bezpośrednich „mieszkańców”, ale była to bardzo ciekawa atrakcja turystyczna. Po tych wydarzeniach w sosnowym lesie pełnym jagodzin pozostała dziura w ziemi. Jedyną pamiątką jest tablica upamiętniająca potyczkę z 1944roku. Tablica znajduje się przy asfaltowej drodze  Lasów Państwowych, przy parkingu leśnym.
W możliwie najbliższym czasie dodam współrzędne tablicy jak i lokalizacji bunkra z lat 80tych.
Aktualizacja, decyzją wojewody pomorskiego, pana Drelicha w maju 2023 roku pomnik zburzono.